Heweliusz Jan. Selenographia sive Lunae descriptio; atque accurata, tam ma- cularum ejus, quam motuum diversorum, aliarumque omnium vicissitudinum, phasiumque, telescopii ope deprehensarum, delineatio. Gedani (Gdańsk) 1647.

Szczegóły

Kategoria: Perły z Lamusa

Heweliusz Jan. Selenographia sive Lunae descriptio; atque accurata, tam macularum ejus, quam motuum diversorum, aliarumque omnium vicissitudinum, phasiumque, telescopii ope deprehensarum, delineatio. Gedani (Gdańsk) 1647. Autoris sumptibus. Typis Hünefeldianis, folio, k. [16], s. 563, tabl. ryc. 111 (miedzioryty), portret i frontispis w miedziorycie, 25 miedziorytów w tekście, opr. z epoki, perg. z tłocz. i złoc., brzegi k. złoc.

E.XVIII, 176-177. Pierwsze wydanie. Najważniejsze dzieło z dorobku Jana Heweliusza (1611-1687), gdańszczanina, najwybitniejszego po Koperniku polskiego astronoma, twórcy nowożytnej selenografii, pierwszego zagranicznego członka Royal Society. Heweliusz wywodził się z zamożnej gdańskiej rodziny browarników, był rajcą i burmistrzem Głównego Miasta. W 1640 r. założył na dachu swego domu obserwatorium astronomiczne, w którym dokonywał obserwacji położeń planet, komet i gwiazd, powierzchni Księżyca, satelitów Saturna i Jowisza, różnic blasku gwiazd zmiennych. Większość niezbędnych do badań astronomicznych instrumentów i przyrządów wykonywał samodzielnie. W 1652 r. (na dwa lata przed Ch. Huygensem) zastosował wahadło do odmierzania czasu. Wynalazł również śrubę mikrometryczną, którą zamontował przy mikroskopie pomiarowym. Wykonywał pomiary deklinacji magnetycznej, odkrywając jej zmienność. W latach 40. prowadził dokładne obserwacje Księżyca i jego powierzchni. Ich efektem było przygotowanie oferowanego dzieła. Znalazł się w nim szczegółowy opis budowy i sposobów wykorzystania zastosowanych przyrządów astronomicznych, spostrzeżenia dotyczące ruchu planet, plam na Słońcu, księżyców Jowisza. Najważniejsze były jednak wnioski z obserwacji Księżyca. Heweliusz wnikliwie opisał topografię satelity, uwzględniając jego widoczność w kolejnych fazach. Poszczególnym zaobserwowanym formacjom topograficznym nadawał nazwy wzorowane na ziemskich (np. Alpy). Wiele miejsca poświęcił też zaćmieniom różnych ciał niebieskich wywoływanych przez satelitę Ziemi. Traktat zilustrował ponad setką miedziorytowych rycin, które sam wykonał i przygotował do druku (powtarzające się słowa „autor sculpsit”). Duża część z nich to całostronicowe szczegółowe mapy Księżyca, schematy cyklu lunarnego, etapy zaćmień, a oprócz nich również przedstawienia teleskopów, instrumentów astronomicznych oraz schematy ich budowy i użycia. Praca przyniosła Heweliuszowi miano twórcy nowożytnej selenografii i pozostała jednym z podstawowych tekstów astronomicznych dotyczących tego zagadnienia aż do XIX wieku. Na miedziorytowym frontispisie znalazły się m.in. herb i panorama Gdańska. Po k. z dedykacją miedziorytowy portret Heweliusza. Opr. perg. z tłocz. i złoc. na licach i grzbiecie. Brak k. przedytułowej, niewielki ubytek k. tyt. (bez szkody dla tekstu), mikroskopijne ślady po owadach, drobne zaplamienia i zabrudzenia, poza tym stan bardzo dobry. Piękny, kompletny egzemplarz. Wyjątkowa rzadkość!!!

Cena wywołania: 110.000 PLN

Cena sprzedaży: 120.000 PLN